خبرگزاری ایپنا – با نگاهی به دو ترکیب بالا متوجه می شویم که تنها عثامه حوثاوی و یاسر الشهرانی و نیکولاس میله سی از ترکیب ثابت آن تیم قدرتمندی که مقابل پرسپولیس به میدان رفت در دیدار مقابل استقلال به میدان رفته اند و بازیکنان تاثیرگذاری همچون، عمر خربین، سالم الدوساری، کارلوس ادواردو و سلمان فرج در دیدار مقابل استقلال غایب بودند.

در اینکه تیم فعلی الهلال نسبت به تیمی که مقابل پرسپولیس به میدان رفت ضعیف تر بود شکی وجود ندارد اما نکته ای که هست، نبرد مربیان دو تیم بود که در این نبرد، شفر پیروز شد.

اما با یادآوری بازی پرسپولیس و الهلال که با حساب ۴-۰ به سود الهلال به پایان رسید نیز به این نتیجه میرسیم که دفاع الهلال چندان مستحکم نبود و این مهاجمین پرسپولیس بودند که در زدن ضربات نهایی بی دقتی کردند چرا که پرسپولیس در همان بازی معروف نیز بیش از ۵ موقعیت بالای ۸۰ درصد گل را توسط بازیکنانش از دست داد؛ اما وجه اشاره این موضوع به بازی استقلال و الهلال چیست؟

نکته ای که وجود دارد این است که استقلالی ها بر خلاف پرسپولیس که دفاع اتوبوسی را به عنوان سیستم پایه خود مقابل الهلال انتخاب کرده بودند، از همان ابتدا بازی را پر فشار و با حمله آغاز کردند به طوری که تا دقیقه ۶ اصلا دوربین تلویزیونی، سید مهدی رحمتی را نشان نداده بود!

مورد دیگری که می توان به آن اشاره کرد، آنالیز دقیق کادر فنی استقلال در این بازی بود که به خوبی توانستند بازیکنان کلیدی الهلال را از جریان بازی خارج کنند به طوری که در طول نود دقیقه، نه خبری از یاسر الشهرانی بود، نه اشرف بن چارکی و نه ازکویل چروتی و نیکولاس میله سی!  استقلال با دفاع منطقی در این دیدار توانست زهر بازیکنان خطرناک الهلال را که اتفاقا در بازی با العین بسیار درخشان ظاهر شده بودند بگیرد به طوری که در طول ۹۰ دقیقه شاید تنها ۲ یا ۳ توپ نصفه و نیمه درون چارچوب رحمتی نواخته شد که کنترل آنها برای رحمتی چندان سخت به نظر نمی رسید.

وینفرد شفر در این بازی از تمام داشته های خود استفاده کرد و به نوعی با چند تغییر تاکتیکی، تمام نقشه های رامون دیاز را نقش بر آب کرد؛ به طوری که رامون دیاز احتمالاً بر روی بازی علی قربانی در نوک خط حمله استقلال حساب باز کرده بود و شناخت کافی نسبت به تیام تازه وارد نداشت و فکرش را هم نمی کرد که شفر در این بازی بزرگ از مهاجمی که کمتر از یک ماه است به این تیم پیوسته استفاده کند و همین عامل نیز باعث شد تا تیام با دوندگی بالا و جاگیریهای خوب خود، دفاع الهلال را تحت فشار قرار دهد و اجازه بازی سازی به خط دفاع الهلال ندهد.

در نهایت می توان گفت اگر چه الهلالی ها با آن تیم قدرتمند فصل گذشته فاصله داشتند اما این هوشمندی کادر فنی استقلال بود که در مقابل همین تیم الهلال که با اختلاف زیاد در صدر جدول لیگ عربستان قرار دارد، به برتری رسید؛ هوشمندی که برانکو در دیدار با السد هم از خود بروز نداد و با تاکتیک های کلیشه ای خود، دستش برای حریفان آسیایی تقریباً رو شده است. به عبارت دیگر می توان گفت، استقلال نترسید و مزد شجاعتش را گرفت وگرنه بازی بسیار درخشانی را از استقلالی ها ندیدیم، اما همینکه مقابل این تیم متمول عربستانی عقب ننشتند، اولین قدم برای پیروزی آنها بود؛ کاری که برانکو بارها نشان داده برعکس آن را می پسندد، یعنی اول دفاع و بعد ضد حمله که طبیعتاً این سبک بازی همیشه جواب نمی دهد.