به گزارش خبرگزاری ایپنا در هر صورت هر چه که هست تیم ملی در بازی روز گذشته ش مقابل تیم زیر ۲۳ سال ازبکستان(!) نمایش چندان خوبی نداشت چرا که تیم کیروش نه در پرس از جلو مقابل چند جوان بی تجربه موفق بود و نه در ساختار دفاعی و پرس در یک سوم خودی می توانست بازیکن صاحب توپ ازبک ها را تحت فشار بگذارد و آنها هر کار دلشان خواست به سادگی انجام دادند.

در این بازی باز هم شاهد استفاده از بازیکنان غیرتخصصی بودیم که جز تلف کردن وقت چیزی برای فوتبال ما ندارد به عنوان مثال اینکه کریم انصاری فرد در پست هافبک راست بازی می کند و عمدتا در میانه میدان حضور دارد یا پژمان منتظری به هافبک دفاعی برده می شود را فقط کیروش می تواند توجیه کند.

اگر توجیه او بسته بودن مشتش برای رقبا باشد به نظر نمی رسد این دلیل چندان منطقی تلقی شود چرا که اگر بنا به بسته بودن مشت و مرموز ماندن سبک بازی تیم ایران باشد، اصولاً چرا بازی تدارکاتی انجام می شود؟ بهتر نیست بدون بازی تدارکاتی برون مرزی به جام جهانی برویم تا دست کیروش هم رو نشود؟

اما این استدلال در هیچ کجای جهان قابل قبول نیست و تیمها از بازیهای تدارکاتی با ترکیب اصلی شان برای مرور کارهای تاکتیکی و هماهنگی بازیکنانی که قرار است در جام جهانی بازی کنند استفاده می کنند و اینگونه فرصت سوزی نمی شود.

در صورت ادامه رویه کیروش برای بسته ماندن مشتش(!) در بازی های تدارکاتی با ترکیه، یونان و لیتوانی این احتمال وجود دارد که در بازی های سنگین جام جهانی، ترکیب اصلی ایران برای اولین بار کنار هم قرار بگیرند که این موضوع خود ریسک بزرگی به همراه دارد چرا که عدم هماهنگی و شناخت از حرکات هم در بین بازیکنان مانع از ارائه بازی روان و قابل قبول می شود که نمونه آن را در بازی شب گذشته دیدیم که تیم ایران به هیچ عنوان تیمی هماهنگ نشان نداد و تنها بر روی حرکات انفرادی ترابی و قلی زاده چند موقعیت نصیب تیم کیروش شد و بس.

به طور کلی در بازی با ازبکستان، ملی پوشان کشورمان طراوت همیشگی را نداشتند و به نوعی با استرس بازی می کردند که شاید این مسئله به اعلام لیست ۲۳ نفره و نهایی تیم ملی ارتباط داشته باشد به طوری که نگرانی را در چهره نیمکت نشینانی همچون بیرانوند و مظاهری هم می شد دید چرا که علیرضا بیرانوند پس از مدتها شماره ۱ بودن به یکباره به نیمکت ذخیره ها پیچ شد و فرصت بازی به او نرسید و یا رشید مظاهری که امید زیادی برای حضور در جام جهانی داشت، با نا امیدی خاصی که در چهره ش نمایان بود بازی عابدزاده و حسینی را از روی نیمکت تماشا می کرد.