به گزارش خبرگزاری ایپنا امیر عابد زاده از آن دست بازیکنانی نبود که با استفاده کردن از نام و آوازه پدر در فوتبال ایران به دنبال جایگاه باشد و راه یک صد ساله را یک شبه طی کند، او می توانست با صبر و تحمل در لیگ برتر ایران حداقل در یکی از تیم های لیگ برتری به صورت فیکس در درون دروازه حضور داشته باشد، اما چنین شرایطی در خور شخصیت او و پدرش نبود، امیر می خواست ثابت کند متفاوت است!

امیر عابدزاده

تفاوت او با دیگر بازیکنانی که به عنوان میراث پدر وارد فوتبال شدند در چه بود؟ پاسخ بسیار ساده است، او نان بازوی خود را خورد و با ایجاد  چالش های بزرگ مسیر ها سخت را انتخاب کرد تا آینده اش همانی باشد که در دوران کودکی رویای آن را در سر داشت، چرا که در موارد دیگر به وضوح دیده ایم فرزندان بازیکنانی بزرگ در تیم های استقلال و پرسپولیس ورود کرده اند و با حضوری کاملا ناموفق از صحنه فوتبال ایران محو شده اند! امیر باهوش تر از این ها بود که چنین اوضاعی را برای خود ایجاد کند.

امیر عابدزاده

نکته تحسین بر انگیز راه او این است که وقتی متوجه شرایط فوتبال ایران شد دیگر وقت را هدر نداد، او متوجه گذر هر لحظه و هر ساعت بود، چرا باید در پرسپولیس و یا راه آهن ادامه می داد وقتی که این حضور می توانست به قیمت پایان یافتن او برای همیشه تمام شود؟ چرا که تاریخ ثابت کرده است بسیاری از استعداد ها در پشت خط مربیان و بازیکنانی که اعتقادی به استعداد های نوظهور ندارند، پایان یافته اند!

امیر عابدزاده

میلاد محمدی، علیرضا جهانبخش، کریم انصاری فرد و .. از بهترین مصداق های این موضوع هستند، علیرضا جهانبخش در لیگ برتر چنین شرایطی را می توانست روزی برای خود متصور شود؟ نهایت او در فوتبال ایران چه بود؟ میلاد محمدی در باشگاه راه آهن باید امروز در لیگ های دسته پایین تر برای فوتبال خود تلاش می کرد و کریم انصاری فرد در تیم های سایپا برای کسب جام حذفی باید در میادین می دوید! امروز آنها چقدر متفاوت است؟ این تفاوت در شرایط امیر عابدزاده هم به روشنایی روز دیده می شود.

امیر عابدزاده

تجربه حضور در لس آنجلس بلوز برایش به نظر بسیار شیرین بوده است، طبق همین تجربه او امروز در لیگ پرتغال به میدان می رود و مد نظر مربیان تیم ملی ایران برای حضور در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه قرار گرفته است! شرایطی که در بی ثبات ترین و سخت ترین چالش ها خود برای خود ساخت تا امروز از او به عنوان کاندیدای حضور در جام جهانی یاد شود.

امیر عابدزاده

او قطعا تجربیات سختی را هم در کوله بار خود دارد، یک فصل حضور در پرسپولیس بدون حتی یک دقیقه حضور در میدان برای  هر فوتبالیستی همانند مرگ است، اما او این مرگ را به جان خود خرید تا امروز تولدی دوباره را داشته باشد و امیر عابدزاده ای متفاوت و سرسخت و چالش پذیر را شاهد باشیم.

امیر عابدزاده

قطعا در این راه پر فراز و نشیبی که در این سال ها او پیموده است، به ارزش های امیر افزوده است، بی شک کارلوس کی روش سرمربی تیم ملی ایران اعتماد ویژه ای به بازیکنان جوان شاغل در لیگ های اروپایی دارد، او در طول دوران حضور خود بر روی نیمکت ایران نشان داده است نگاهی ویژه به لژیونرها دارد تا در جنگ علیرضا بیرانوند، سید حسین حسینی و رشید مظاهری و امیر عابدزاده، فرزند عقاب فوتبال ایران، شانس بسیاری را برای حضور در روسیه داشته باشد، چرا که با توجه به اینکه او ۲۴ سال سن دارد، تجربه ای بزرگ را هم با خود به همراه دارد و در لیگ های اروپایی شرایط سختی را پشت سر گذاشته و توانایی اثبات استعداد هایش را داشته است و به انصاف تا به امروز بسیار خوب کار کرده است و علاوه بر این بی حاشیه و آرام تنها بر روی اهداف خود تمرکز کرده که این مسئله بر حسن های دیگر سنگربانان داخلی می چربد.

امیر عابدزاده

او خواهان پیراهن پدر در تیم ملی ایران است، اما با توانایی های خود، با استعداد های خود، ماریتیموی پرتغال بهترین گواهی ممکن برای مسیر درست او در این سال ها بوده است که نگاه های کی روش را سخت به خود معطوف کرده است.