جناب کیروش! شما یکی از عوامل کیفیت پایین لیگ برتر هستید!

با نگاهی به لیست نفرات دعوتی تیم ملی در می یابیم که نزدیک به ۹۰ درصد، نفرات اعزامی به جام جهانی ۲۰۱۸ از همین حالا مشخص هستند و باقی بازیکنان شانس چندانی برای حضور در این تورنمنت بزرگ ندارند و همین عامل باعث افت انگیزه بسیاری از بازیکنان تیمهای مختلف برای رسیدن به پیراهن تیم ملی شده است و از طرف دیگر، تیمی مثل پرسپولیس با بیشترین تعداد ملی پوش که حضورشان در جام جهانی قطعی به نظر می رسد، از این قضیه منتفع شده است چرا که بازیکنان ملی پوش این تیم با فراغ بال و با اطمینان از دعوت به تیم ملی و حضور در جام جهانی ۲۰۱۸ به بازیهای خود در لیگ ادامه می دهند و همین امر موجب نشاط بیشتر این تیم نسبت به سایر تیم ها شده است.

اط رف دیگر، همین تیم پرسپولیس قربانی بزرگ سلیقه کارلوس کیروش نیز محسوب می شود چرا که اکنون در کمال تعجب شاهد این هستیم که آقای گل و آقای پاس گل لیگ که اتفاقاً هر دو از پرسپولیس هستند در تیم ملی جایی ندارند و شاید تنها تیمی در جهان باشیم که آقای گل و آقای پاس گلش در تیم ملی آن کشور سهمی نداشته باشد!  این مورد به دو دلیل است : ۱٫ تعداد بالای ملی پوشان پرسپولیس در تیم ملی که دست کیروش را برای دعوت بازیکنان بیشتر از این تیم بسته است   ۲٫ کیروش نفرات خود در پست علی علیپور و محسن مسلمان از همین حالا در جام جهانی ۲۰۱۸ می شناسد و بقیه بازیکنان ولو با درخشش خیره کننده خود، شانس چندانی برای حضور در جام جهانی ندارند.

این رویه غلط وقتی اثبات می شود که بدانیم مثلاً بازیکنی مثل اشکان دژاگه ماه هاست که تیم ندارد و یا بازیکنی مثل مهدی طارمی ۴ ماه دور از میادین بوده و یا بازیکنی مثل سردار ازمون یا رضا قوچان نژاد در فصل جاری عملکرد ضعیفی از خود به نمایش گذاشته اند ولی با این حال، کیروش قصد ریسک و تست نفرات جدید در پست این بازیکنان را ندارد و ترجیح می دهد با بازیکنانی با سابقه بین المللی بیشتر پای به عرصه جام جهانی بگذارد.

شاید بزرگترین اشتباه کیروش این باشد که او سطح لیگ ایران را پایین تصور کرده است(که البته در دو فصل اخیر با ضعیف شدن تیمهای مدعی مثل استقلال ، سپاهان، تراکتورسازی و ذوب آهن به سبب کمبود بازیکن با کیفیت، این چنین نیز شده است) وگرنه بازیکنی مثل کاوه رضایی که اکنون آقای گل لیگ بلژیک است، تا همین سال گذشته در استقلال و در لیگ ایران توپ میزد و اتفاقاً او نیز سال گذشته با اینکه عملکرد خوبی در تیم بحران زده استقلال داشت، هرگز به تیم ملی دعوت نشد تا اینکه به اروپا رفت و از ان مسیر به تیم ملی میانبر زد.

حال سوال از کارلوس کیروش این است که جناب کیروش، شما فرض کنید که علی علیپور نیز در لیگی مثل ترکیه در حل توپ زدن است و اکنون آقای گل آن لیگ است و یا محسن مسلمان در لیگ یونان  با پاس های گل طلایی خود آقایی می کند، آیا در آن شرایط هم چشمان خود را بر روی درخشش این بازیکنان می بستید و از دعوت آنها به تیم ملی امتناع می کردید؟

حقیقا این است که این رویه کیروش موجب بی انگیزگی شدیدی بین اکثر بازیکنان شاغل در لیگ برتر ایران شده است و همین عامل نیز موجب کاهش کیفیت بازی بسیاری از تیم ها شده که در نهایت به کاهش کیفیت لیگ برتر انجامیده است.

به یاد داریم زمانی را که نفراتی همچون هادی عقیلی، خلعتبری، میداودی، کریم انصاری فرد، کاوه رضایی و بسیاری از ستاره های فوتبال در تیم های مختلف پخش شده بودند و هر سال رقابت دیدنی بین ۵ تیم در بالای جدول شکل می گرفت اما دو سالی است که با تمرکز ملی پوشان در تیم پرسپولیس و  این رویه عجیب کارلوس کیروش،  دیگر خبری از جذابیت در بازیهای لیگ برتری نیست به طوری که مثلاً تیمی مثل تراکتور سازی به تهران می آید و در بازی مقابل پرسپولیس حتی موفق به خلق یک موقعیت ۱۰ درصدی هم نمی شود و این موضوع وقتی بیشتر نمایان می شود که بدانیم، نفرات نامدار زیادی در تیم تراکتور سازی حضور داشتند اما نبود عامل انگیزه باعث افت چنین تیمهایی شده است.

البته در پایین آمدن کیفیت لیگ برتر و جذابیت بازی ها عوامل دیگری نیز دخیل هستند اما یکی از دلایل موثر بدون شک، بی انگیزگی بازیکنان در این رقابتها است که به واسطه مطمئن بودن از عدم دعوت به تیم ملی اتفاق افتاده است.