همان زمان که به المپیک نرفت خیلی‌ها می‌گفتند جای فرهاد ظریف در تیم ملی خالی است. چند سال از آن اتفاق‌ها گذشته است و حالا ظریف با پختگی بیشتری به این ماجرا نگاه می‌کند. او دوست ندارد زیاد درباره تیم ملی حرف بزند و وقتی از او در این‌باره می‌پرسیم، می‌گوید: «چه باید بگویم، گفتنی‌ها را همه گفته اند من اگر حرفی نزنم بهتر است.» دوست ندارد وارد حاشیه شود و ادامه می‌دهد: «کنار باشم و به کار خودم رسیدگی کنم بهتر از هر چیزی است.»

 خیلی وقت است که از فرهاد ظریف خبری نیست.
مسافرت بودم. البته از دنیای والیبال بی‌خبر هم نیستم.
مثل نتایج تیم ملی؟
خب من علاقه زیادی ندارم تا درباره تیم ملی حرف بزنم. سال‌هاست فاصله گرفته‌ام. این من نیستم که باید درباره عملکرد تیم حرف بزنم. تیم سرمربی دارد و فکر می‌کنم کولاکوویچ بهتر از هر کسی می‌تواند در این‌باره اظهار نظر کند.
یعنی نمی‌خواهید نظری بدهید؟
نه، واقعا دوست ندارم. شخصا اگر حرفی می‌زنم دلم می‌سوزد، اما بعضی‌ها استنباط‌های دیگری می‌کنند. به همین دلیل سعی می‌کنم کنار بایستم و فقط نظاره گر باشم.
خودت چه خبر؟سال قبل در لیگ بازی نکردی.
امسال هم تصمیم قطعی ای برای بازی نداشتم. تا این‌که آقای آرمات که همیشه احترام زیادی برای ایشان قائل هستم پیشنهاد حضور در خاتم اردکان را دادند.
سال گذشته چرا بازی نکردی؟
ببینید دلیل که زیاد است. لیگ ما خیلی حاشیه دارد. همه دارند در آن دست و پا می‌زنند. واقعا شرایط بدجور آزاردهنده است. همه‌اش دعوا است. درگیری و…
اتفاقا این حرف را سیدمحمد موسوی هم زده است. او می‌گفت لژیونر شد چون لیگ ایران همه‌اش دعوا بود و درگیری.
راست می‌گوید. به نظرم بازیکنانی مثل موسوی باید خیلی زودتر از اینها لژیونر می‌شدند.
در فوتبال می‌گویند دست‌های پشت پرده. در والیبال هم همین دست‌ها باعث ایجاد حاشیه‌ها می‌شوند؟
بازیکن سالاری. من این‌طور باید تعریف کنم. بعضی از بازیکنان هستند که آن‌قدر قدرت دارند که تیم‌ها را می‌بندند! این چیزها آزاردهنده است. من تقریبا با دو نسل از والیبالیست‌ها بوده‌ و چیزهای زیادی هم دیده‌ام. آ‌ن‌قدر پخته شده‌ام که بتوانم حواشی، مشکلات و اتفاق‌هایی را که می‌افتد سبک و سنگین کنم. من شغلم والیبال است، اما هرگز به دنبال حاشیه نبوده‌ام. نه نفعی برای کسی داشتم و نه ضرری. همیشه سعی کرده‌ام روی منطق حرف بزنم و تصمیمات منطقی‌ بگیرم.
فرهاد ظریف دلش برای تیم ملی تنگ نشده؟
واقعیتش را بخواهید نه. اوایل چرا. خیلی دلتنگ بودم. مدت‌های زیادی این حس را داشتم اما حالا نه. از زمانی که ولاسکو رفت دیگر والیبال ما آن دوران اوج خودش را ندید. مثالی بزنم.
شما وقتی سوار بنز شوید دیگر سواری با هیچ ماشینی به شما لذت نمی‌دهد و ولاسکو برای والیبال ما مثل بنز بود. من و امثال من خوشحال هستیم که سطح بالایی از درک یک مربی حرفه‌ای را دیدیم.
اگر پیشنهاد شود که دوباره به تیم ملی برگردی چطور؟
به نظرم همه چیز برای من تمام شده است، غیر از لطف مردم. هنوز که هنوز است وقتی مردم مرا در خیابان می‌بینند درباره تیم ملی، المپیک و… می‌پرسند. خیلی‌ها نگاه فنی‌تری دارند. خیلی‌ها از حاشیه‌ها خبر دارند و بعضی‌ها هم می‌گویند که حقم را قبل از المپیک خوردند. اما من یک چیز بگویم؛ همین ابراز علاقه مردم و لطفی که دارند از حضور از المپیک به من بیشتر می‌چسبد.