حسین کاویانی، نوجوانی با افتخارات زیاد و با چشم اندازی بزرگ برای آینده اما بدون حداقل ترین توجه ها از سوی مسئولین، کسی که می گوید تا کنون علی رغم قهرمانی های متعدد و حضور در انتخابی های تیم ملی، هیچ کس حتی سراغی از او هم نمی گیرد.

از شش سالگی، کاراته کار می کنم.

در حال حاضر ۱۵ سال دارم و از ۶ سالگی، فعالیتم در کاراته را شروع کردم اما به صورت حرفه ای، از ده سالگی در مسابقات حاضر شدم.

از زمانی که فعالیتم را به صورت حرفه ای در کاراته شروع کردم، در تمام مسابقاتی که برگزار شده، حاضر شدم و موفق به کسب مقام های استانی، کشوری، آسیایی، جهانی و بین المللی شدم.

آخرین مسابقه ای که حضور پیدا کردم، انتخابی تیم ملی که آذر ماه سال جاری در تهران و در سطح بالایی با حضور برترین های کشور برگزار شد و موفق به کسب مقام شدم.

با هزینه شخصی به مسابقات می روم

متاسفانه هیچ کدام از مسئولان کاراته خوزستان هیچ حمایتی از ما نمی کنند و از زمان شروع حرفه ای در کاراته، همیشه با هزینه های شخصی در مسابقات حاضر شدم. تا حالا نه حمایتی از من صورت گرفته و نه حتی در قالب یک بنر ساده، سراغی گرفته می شود.

ما می توانیم از ژاپن که قطب کاراته جهان است، سبقت بگیریم

باید از کسانی که استعداد دارند و پتانسیل پیشرفت دارند حمایت شود تا بتوانند در آینده ای برای استان و بویژه کشورشون افتخارآفرینی کنند. ما چیزی از کاراته ژاپن، کم نداریم. اگر حمایت های لازم از ما صورت بگیرد می توانیم از ژاپن هم سبقت بگیریم اما متاسفانه هیچ حمایتی صورت نمی گیرد و نمی دانیم دلیل آن چیست؟

هدفم،  قهرمانی المپیک است

من به دنبال قهرمانی المپیک در کاراته هستم و تمام تلاشم را برای رسیدن آن انجام می دهم و مطمئن هستم می توانم به آن برسم.

در ادامه پدر حسین، به خبرنگار ایپنا می گوید:

در کشور ما با توجه به تعدد سبک های کاراته، هر مسئولی که در هیات های استانهای مختلف قرار می گیرد، صرفاً به سبک های مورد نظر خودشان اهمیت می دهند و همین امر باعث می شود به ورزشکارانی توجه کنند که در سبک های موردعلاقه خودشان هستند.

حسین، از زمانی که بصورت حرفه ای کاراته کار می کند، هفته ای ۶ روز و هر روز حداقل سه ساعت، به صورت حرفه ای تمرین می کند که خوشبختانه  فعالیت حرفه ای در کاراته، هیچ گونه لطمه ای به درس او نزده و خوشبختانه در درس هم بسیار موفق است چون توانسته بین درس و فعالیت حرفه ای در ورزش تعادل ایجاد کند.

مربی حسین، عموی او است

مشوق اصلی حسین، علی کاویانی که مربی اش هم است که وقت زیادی برای موفقیت حسین گذاشته، در واقع اگر حمایت های ما نبود، هیچ اسمی از او در کاراته نبود اما نوجوانانی که ممکن است خانواده نتواند از آنها حمایت کند چه کار کنند؟ چرا باید به راحتی از کنار این استعدادها گذشت؟ هیچ ارگانی در استان تا کنون حداقل حمایت ها را هم از حسین نداشتند.فکر می کنم هیأت کاراته استان خوزستان حتی کسی بنام حسین کاویانی را هم نشناسند.

پدر حسین در پایان به خبرنگار ایپنا می گوید:

از مسئولین کشور و استان می خواهم کسانی را در رأس هیأت ها بگذارند که قدر استعدادها را بدانند. مهد کاراته جهان در حال حاضر ژاپن است  اما کشور ما به راحتی می تواند از ژاپن که قطب این رشته است هم پیشی بگیرد فقط اگر از استعدادهایی که کم هم نیستند حمایت شود. مگر غیر از این است که حمایت ها باید از این نوجوانان نوپایی باشد که آینده ورزش کشور را می سازند؟

به گزاش خبرنگار ایپنا، از افتخارات حسین کاویانی، مقام اولی در سومین دوره مسابقات سراسری جایزه بزرگ کاراته کشور در رشته کاتا انفرادی، مقام سوم در مسابقات ورودی اردوهای تیم ملی کاراته پسران کشور که از زمان ورود کاراته به خوزستان برای نخستین بار در بخش کاتا اتفاق می افتد و حضور دو سال متوالی در اردوهای انتخابی تیم ملی است.

گفت و گو: زینب سلمان زاده

عکاس: سپیده چراغپور