میرمهدی حسینی، رئیس انجمن راگبی گفت: راگبی با وجود اینکه المپیکی است اما به جز فدراسیون انجمنهای ورزشی مورد حمایت جایی نیست.

به گزارش پایگاه خبری ۹۱ ورزشی، وی درباره وضعیت راگبی ایران پس از تبدیل شدن از فدراسیون به انجمن اظهارداشت: متأسفانه وزیر سابق ورزش بدون کارشناسی لازم تصمیم گرفت فدراسیون راگبی را منحل و آن را به انجمن تبدیل کند؛ تصمیمی که آسیب جدی به این رشته وارد کرد. پس از این اقدام که بدون کارشناسی و از روی لجبازی بود و ضربه مهلکی به پیکره یک رشته المپیکی وارد کرد با سیلی از نامه‌های فدراسیون جهانی و آسیایی راگبی روبرو شدیم و بسیاری از ورزشکاران انگیزه خود را برای حضور در مسابقات از دست دادند و تلاشهای چندین ساله برای پیشرفت این رشته عملاً بی‌ثمر شد.

رئیس انجمن راگبی ادامه داد: به یاد دارم برای دیدار با مسئولین کشور مدام ورزشکاران راگبی را در سرما و گرما می‌بردند اما وقتی نوبت به تجلیل شد از رشته‌های غیر المپیکی که در سید پایین مقام کسب کردند تجلیل شد اما ورزشکاران راگبی را ندید گرفتند، چرا؟ به چه دلیل؟ مگر مدال اینها معتبر تر نبود؟ مگر رشته المپیکی نیست؟ مگر برای نام ایران تلاش نکرده بودند؟ مسئولیت یک امانت است و افرادی که چنین کاری کردند روزی پاسخگوی اعمال خود خواهند بود و حق‌الناس هرگز  فراموش نمی‌شود.

وی ادامه داد: این در حالی بود که طبق دستور جانشین رئیس‌جمهور پیشین(پس از شهادت آیت الله رئیسی)، در تاریخ ۱۳ خرداد ۱۴۰۳ هرگونه جابه‌جایی و تغییرات در دستگاهها و سازمانها ممنوع شده بود اما تنها دو هفته بعد و در تاریخ ۲۶ خردادماه انحلال فدراسیون راگبی به‌طور غیرقانونی صورت گرفت. انحلال فدراسیون المپیکی در یکسال هم غیر قانونیست و هم با توجه به انتشار نامه انحلال بصورت عجولانه، به ذهن می‌رسد شاید با مسجل شدن تغییرات می‌خواستند مدیران جدید را که در مسیر جابه‌جایی بودند را با چالش و مشکل بین‌المللی ورزشی مواجه کنند که البته ما فعلا مدیریت کردیم تا مشکل بین‌المللی پیش نیاید.

حسینی در پاسخ به این سوال که این تصمیم چه تبعاتی برای بازیکنان و آینده راگبی ایران به همراه داشت؟ گفت: روشن است که این اقدام مغایر قوانین بین‌المللی ورزش بوده و بیشتر ناشی از تسویه‌حسابهای شخصی وزیر سابق با برخی افراد بود تا تصمیمی کارشناسی. نتیجه آن هم ضربه‌ای بزرگ به بدنه ورزش کشور و یک رشته المپیکی بود. راگبی یک رشته المپیکی است که در سراسر دنیا سرمایه‌گذاری‌ گسترده‌ای روی آن انجام می‌شود اما در ایران اهمیت چندانی برای آن قائل نشده و بودجه مشخصی نیز برایش در نظر گرفته نشده و مطابق قوانین بین المللی به جای توسعه رشته‌های المپیکی که جزو قوانین به‌شمار می‌رود با لجبازی یک شخص به انجمن تبدیل شد. همین بی‌توجهی سبب شد که پس از تغییر ساختار در ۲۶ خردادماه ۱۴۰۳، بسیاری از بازیکنان دچار سرخوردگی شوند. البته خوشبختانه با صحبتهایی که با وزارت ورزش در این دوره انجام داده‌ایم، قول مساعد برای حمایت از راگبی داده شده است و نگاه مثبت فعلی به رشته‌های المپیکی دلگرم‌کننده است. پس از برگزاری مسابقات قهرمانی کشور، توانستیم دوباره این رشته را احیا کرده و وارد چرخه مسابقات کنیم.

رئیس انجمن راگبی در پاسخ به این سوال که با توجه به جایگاه بین‌المللی راگبی، آیا راگبی ایران شانسی برای بازگشت به سطح فدراسیون دارد؟ گفت: اگر کمیته ملی المپیک حمایت جدی خود را از این رشته آغاز کند، قطعاً راگبی دوباره در مسیر رشد قرار خواهد گرفت و می‌توانیم تلاش کنیم تا آن را از حالت انجمن به فدراسیون بازگردانیم. اضافه کنم حمایتهای اخیر وزیر ورزش نویدبخش آینده‌ای روشن و خوب است و امکان بازگشت به شرایط فدراسیون همچنان وجود دارد.

وی در مورد دغدغه زمین اختصاصی راگبی و اینکه آیا صاحب زمین راگبی شدید؟ گفت: بسیار جای تاسف دارد که در گذشته زمین رشته المپیکی را با قیمت نازل اجاره بلند مدت دادند و ما با مشکلات زیادی در برگزاری اردوها مواجهیم البته آقای وزیر وقت پیگیر زمین برای ما هستند اما باید بگوییم با رشته ما در گذشته خوب رفتار نشده است.

رئیس انجمن راگبی درباره حضور در مسابقات آسیایی عمان گفت: تیمهای ملی زنان و مردان در این رقابتها حضور خواهند داشت. در بخش مردان سیاست جوانگرایی در پیش گرفته‌ایم و امیدواریم بتوانیم بهترین نتیجه ممکن را در هر دو بخش مردان و زنان کسب کنیم. هرچند باید تأکید کنم که ورزشکاران ما حتی از داشتن زمین اختصاصی محروم هستند و با حداقل امکانات خود را برای این رقابت‌ها آماده می‌کنند.

حسینی با اشاره به اینکه مشکل اصلی ورزش ایران فقط کمبود بودجه نیست، گفت: شکست اخیر تیم ملی فوتبال ایران مقابل ازبکستان در فینال جام کافا در ظاهر شاید تنها یک ناکامی فوتبالی باشد اما اگر در بستر کلی ورزش کشور بررسی شود، معنای عمیق‌تری پیدا می‌کند. ازبکستان با جمعیت ۳۷ میلیون نفر در المپیک ۲۰۲۴ پاریس به رتبه سیزدهم جدول مدالها رسید، در حالی که ایران با بیش از ۹۰ میلیون نفر جمعیت در جایگاه بیست‌ویکم قرار گرفت. این مقایسه نشان می‌دهد که کشورهای آسیای میانه و عربی مانند ازبکستان، قزاقستان، امارات، قطر و عربستان در سالهای اخیر با سرمایه‌گذاری هدفمند و بلندمدت، نه‌تنها در فوتبال بلکه در رشته‌هایی چون کشتی، وزنه‌برداری، ژیمناستیک، دوومیدانی و حتی راگبی پیشرفت چشمگیری داشته‌اند.

وی ادامه داد: بنابر این مسئله اصلی ورزش ایران تنها کیفیت مربی یا نتیجه یک مسابقه نیست، بلکه ضعف ساختاری و نبود برنامه‌ریزی پایدار در ادوار مختلف و گذشته است که اینک نمود بیشتری پیدا کرده است. فقدان زیرساختهای بعضی از رشته‌ها،  نبود نقشه راه بلندمدت برای توسعه ورزش قهرمانی، تنها توجه به چند رشته، مشکلات مالی فدراسیونها و نگاه مقطعی و سلیقه‌ای مدیران به جای سیاست‌گذاری اصولی، از مهم‌ترین چالشهای ورزش کشور به شمار می‌روند که امیدوارم هرچه زودترحل شود. لازم است اضافه کنم که بار مشکلاتی که از سوی وضعیت کار و صنعت و تورم خارج از قاعده و مستمر بوجود می‌آید، باعث شده مشکلات مالی ورزشکاران بر سر دستگاه ورزش و برخی از فدراسیونها آوار شود و مسئولین ورزش غیر از آماده کردن بستر قهرمانی، دغدغه مسائل مالی و نان ورزشکاران را نیز داشته باشند البته منظور من به استثنای ۵ رشته‌ای است که ورزشکاران آنها با اشتغال در تیمها درآمد خوبی از لیگ و تیم ملی کسب می‌کنند.

رئیس انجمن راگبی در پایان در پاسخ به این سوال که با وجود همه این مشکلات، آینده ورزش ایران را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ گفت: ایران سرمایه انسانی ارزشمندی در ورزش دارد و بارها ثابت کرده است که قهرمانان ما حتی در شرایط سخت می‌توانند بدرخشند. اگر حمایت پایدار و سرمایه‌گذاری اصولی انجام گیرد، جایگاه ایران در ورزش جهان می‌تواند بسیار فراتر از وضعیت فعلی باشد اما اگر فشارهای اقتصادی و بی‌برنامگی مدیریتی بر ورزش غلبه داشته باشد، استعدادهای زیادی از دست خواهند رفت و در مقابل کشورهایی چون ازبکستان، قطر، امارات و عربستان که سرمایه‌گذاریهای کلانی انجام داده‌اند، روزبه‌روز فاصله خود را با ایران کمتر کرده و به رقبای اصلی و «گربه‌سیاه» ورزش کشور بدل خواهند شد.